ผู้ที่เรียนหนังสือแล้วไม่รู้ อ่านไม่ออก เขียนไม่ได้
ประเภทสำนวน
"ก ข ไม่กระดิกหู" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นการเปรียบเปรยที่ต้องตีความเพิ่มเติม เปรียบพฤติกรรมที่แสดงถึงความไม่สนใจหรือเฉยเมยอย่างสิ้นเชิง ไม่ได้สอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้เปรียบเทียบกับคนที่ไม่มีความรู้พื้นฐานเลย แม้แต่ ก ข ค ก็ไม่รู้ จนแม้แต่หูของตนเองก็ไม่กระดิกแสดงปฏิกิริยาใดๆ ใช้เรียกคนที่ไม่มีความรู้พื้นฐานเลย หรือคนที่ไม่สนใจเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ แม้แต่เรื่องง่ายๆ ก็ไม่ต้องการเข้าใจ
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ก ข ไม่กระดิกหู" ในประโยค
- เขาเป็นคนที่ก ข ไม่กระดิกหู แม้แต่เรื่องง่ายๆ ก็สอนกันไม่รู้เรื่อง
- เด็กคนนี้ก ข ไม่กระดิกหูเลย ครูสอนอะไรไปก็เหมือนเอาน้ำเทใส่หลังเต่า
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
