คำสุภาษิต ขายผ้า เอาหน้ารอด, ขายผ้าเอาหน้ารอด

ดูเนื้อหาของทั้ง 2 คำ ตามด้านล่าง

ขายผ้า เอาหน้ารอด

คำสุภาษิต

หมายถึง ยอมเสียทุกอย่างเพื่อรักษาชื่อเสียง

ประเภทสำนวน

"ขายผ้า เอาหน้ารอด" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นประโยคเปรียบเทียบที่ต้องตีความ ไม่ใช่คำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และไม่ใช่วลีเฉพาะที่มีความหมายพิเศษเหมือนสำนวนไทย แต่เป็นการเปรียบเปรยพฤติกรรมของคนที่ยอมเสียสละบางอย่างเพื่อรักษาหน้าตาหรือชื่อเสียงของตนเอง

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้เปรียบเทียบกับการยอมเสียสละทรัพย์สิน (ผ้า) เพื่อรักษาเกียรติหรือชื่อเสียง (หน้า) ของตน มาจากสถานการณ์ที่คนเมื่อตกอยู่ในภาวะคับขัน ยอมเสียทรัพย์สิน เงินทอง หรือสิ่งมีค่าเพื่อรักษาชื่อเสียงหรือหน้าตาในสังคมไว้ แทนที่จะเสียหน้า

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ขายผ้า เอาหน้ารอด" ในประโยค

  • เขายอมขายผ้าเอาหน้ารอดด้วยการบริจาคเงินก้อนใหญ่ให้งานการกุศลทั้งที่ตัวเองกำลังขัดสน เพียงเพราะอยากให้สังคมยอมรับ
  • ถึงจะขาดทุนย่อยยับแต่บริษัทนี้ก็ยังจัดงานเลี้ยงหรูหราเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอด ไม่ให้ใครรู้ว่ากำลังมีปัญหาทางการเงิน

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี

ขายผ้า เอาหน้ารอด หมายถึง?

พจนานุกรมไทย ขายผ้า เอาหน้ารอด หมายถึง:

  1. (สํา) ก. ยอมเสียสละแม้แต่ของจําเป็นที่ตนมีอยู่ เพื่อรักษาชื่อเสียงของตนไว้, ทําให้สําเร็จลุล่วงไป เพื่อรักษาชื่อเสียงของตนไว้.

ขายผ้าเอาหน้ารอด

คำสุภาษิต

หมายถึง ยอมเสียสละของสำคัญของตนเพื่อรักษาชื่อเสียงตนเอาไว้

หมายถึง ยอมเสียสละแม้แต่ของจำเป็นที่ตนมีอยู่ เพื่อรักษาชื่อเสียงของตนไว้

ประเภทสำนวน

"ขายผ้าเอาหน้ารอด" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นข้อความเปรียบเปรยที่มีความหมายแฝง ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ใช่คำสอนโดยตรง และไม่สามารถเข้าใจความหมายได้ทันทีหากแปลตรงตัว

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้มีที่มาจากพ่อค้าหรือแม่ค้าที่ยอมขายสินค้า (ผ้า) ในราคาที่ขาดทุนหรือไม่ได้กำไร เพียงเพื่อให้ตนเองรอดพ้นจากสถานการณ์คับขัน หรือรักษาหน้าตาของตนไว้ในสังคม เปรียบกับการยอมเสียสละทรัพย์สินหรือผลประโยชน์บางอย่างเพื่อรักษาชื่อเสียงหรือเอาตัวรอดในสถานการณ์เฉพาะหน้า

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ขายผ้าเอาหน้ารอด" ในประโยค

  • เขายอมขายผ้าเอาหน้ารอดด้วยการจ่ายเงินให้เพื่อนไปก่อน ทั้งที่ตัวเองก็ไม่มีเงินเหลือใช้แล้ว แต่กลัวคนอื่นจะมองว่าขี้เหนียว
  • บริษัทยอมขายผ้าเอาหน้ารอด จัดงานเลี้ยงปีใหม่ใหญ่โตทั้งที่กำลังประสบปัญหาทางการเงิน เพราะไม่อยากให้พนักงานรู้ว่าบริษัทกำลังมีปัญหา

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี

ประเภทสำนวน

"ขายผ้าเอาหน้ารอด" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นข้อความเปรียบเปรยพฤติกรรมของมนุษย์ที่ต้องตีความเพิ่มเติม มีความหมายแฝงที่เปรียบการกระทำที่ยอมเสียสละสิ่งมีค่าเพื่อรักษาหน้าตา ไม่ใช่คำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และไม่ใช่เพียงวลีเฉพาะแบบสำนวนไทย

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

มาจากการเปรียบเทียบกับการที่คนยอมขายผ้าที่มีค่า (สมัยโบราณผ้าทอมีค่ามาก) เพื่อแลกกับการรักษาหน้าตาหรือชื่อเสียงของตนเอง สะท้อนสังคมไทยที่ให้ความสำคัญกับ 'หน้าตา' และ 'ความอาย' มากกว่าทรัพย์สิน

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ขายผ้าเอาหน้ารอด" ในประโยค

  • แม้จะไม่มีเงินพอ แต่เขาก็ขายผ้าเอาหน้ารอดด้วยการซื้อของขวัญราคาแพงไปร่วมงานเลี้ยง
  • พี่สาวเขาเป็นคนชอบขายผ้าเอาหน้ารอด แม้จะเป็นหนี้ท่วมหัวแต่ก็ยังต้องใช้กระเป๋าแบรนด์เนมเวลาไปพบเพื่อนฝูง

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี

ขายผ้า เอาหน้ารอด หมายถึง?

พจนานุกรมไทย ขายผ้า เอาหน้ารอด หมายถึง:

  1. (สํา) ก. ยอมเสียสละแม้แต่ของจําเป็นที่ตนมีอยู่ เพื่อรักษาชื่อเสียงของตนไว้, ทําให้สําเร็จลุล่วงไป เพื่อรักษาชื่อเสียงของตนไว้.

 หมายเหตุ

คำสุภาษิต หรือ สำนวนสุภาษิต คือ คำในภาษาไทยที่ใช้ในการสื่อสารเชิงเปรียบเทียบอุปมาอุปมัย มักมีความหมายในการตักเตือนสั่งสอนในทางบวก มีความหมายที่ดี เช่น รักยาวให้บั่นรักสั้นให้ต่อ น้ำเชี่ยวอย่าขวางเรือ

สำนวนไทย หมายถึง ถ้อยคำ กลุ่มคำ หรือประโยคที่ไม่ได้แปลความหมายตรง ๆ แต่มีความหมายเชิงเปรียบเทียบแฝงอยู่ เช่น สอนจระเข้ให้ว่ายนํ้า รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง

คำพังเพย หมายถึง ถ้อยคำหรือข้อความที่กล่าวเป็นกลาง ๆ เพื่อให้ตีความเข้ากับเรื่อง มีความหมายแฝงอยู่ อาจเป็นคำที่ใช้สื่อในทางเปรียบเปรย หรือในทำนองเสียดสี เช่น กระต่ายตื่นตูม เสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่าย

 ภาพประกอบขายผ้า เอาหน้ารอด

  • คำสุภาษิต: ขายผ้า เอาหน้ารอด หมายถึง?, หมายถึง ยอมเสียทุกอย่างเพื่อรักษาชื่อเสียง อวัยวะ หน้า คำกริยา ขาย, รอด สิ่งของ ผ้า หมวด คำพังเพย
  • คำสุภาษิต: ขายผ้า เอาหน้ารอด หมายถึง?, หมายถึง ยอมเสียสละของสำคัญของตนเพื่อรักษาชื่อเสียงตนเอาไว้ คำนาม หน้า คำกริยา ขาย, รอด สิ่งของ ผ้า หมวด คำพังเพย
  • คำสุภาษิต: ขายผ้า เอาหน้ารอด หมายถึง?, หมายถึง ยอมเสียสละแม้แต่ของจำเป็นที่ตนมีอยู่ เพื่อรักษาชื่อเสียงของตนไว้ คำนาม หน้า คำกริยา ขาย, รอด สิ่งของ ผ้า หมวด คำพังเพย

 คำสุภาษิตที่คล้ายกัน