ความในอย่านำออก ความนอกอย่านำเข้า

ประเภทสำนวน

"ความในอย่านำออก ความนอกอย่านำเข้า" จัดว่าเป็น สุภาษิต เพราะว่า เป็นคำสอนโดยตรงที่ให้ข้อคิดเรื่องการรักษาความลับและการไม่นำเรื่องภายนอกมาสร้างปัญหาภายใน มีลักษณะเป็นคำสอนที่ชัดเจน และเข้าใจได้โดยไม่ต้องตีความเพิ่มเติมมาก

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สุภาษิตนี้เป็นคำสอนเกี่ยวกับการรักษาความลับและความสงบสุขในครอบครัวหรือองค์กร โดย 'ความใน' หมายถึงเรื่องภายในบ้านหรือองค์กร ไม่ควรนำออกไปเล่าให้คนนอกฟัง และ 'ความนอก' หมายถึงเรื่องภายนอก ไม่ควรนำเข้ามาสร้างความวุ่นวายภายในบ้านหรือองค์กร เป็นการสอนให้รู้จักรักษาความลับและไม่นำความขัดแย้งจากภายนอกเข้ามา

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ความในอย่านำออก ความนอกอย่านำเข้า" ในประโยค

• คุณแม่สอนลูกสาวเสมอว่า ความในอย่านำออก ความนอกอย่านำเข้า เรื่องในครอบครัวอย่าเอาไปเล่าให้คนอื่นฟัง
• ในองค์กรต้องยึดหลัก ความในอย่านำออก ความนอกอย่านำเข้า จึงจะรักษาความลับและความสงบภายในได้
• ผู้จัดการเตือนพนักงานทุกคนว่า ความในอย่านำออก ความนอกอย่านำเข้า ไม่เช่นนั้นจะทำให้เกิดความขัดแย้งในที่ทำงาน

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี