คนที่เก็บความลับไม่อยู่ ชอบนำความลับหรือเรื่องไม่ดีของผู้อื่นไปโพนทะนา ทำให้ผู้อื่นได้รับความเดือดร้อน
เก็บความลับไม่อยู่ ชอบนำความลับของคนอื่นไปโพนทะนา
ประเภทสำนวน
"ฆ้องปากแตก" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นคำที่มีความหมายเฉพาะ ไม่สามารถแปลตรงตัวได้ ต้องใช้การตีความและเข้าใจความหมายเฉพาะในภาษาไทย
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้เปรียบเทียบคนที่พูดมาก พูดเสียงดัง หรือชอบนินทา กับฆ้องที่ปากแตก ซึ่งเวลาตีจะมีเสียงดังกังวาน แต่ไม่ไพเราะเพราะแตกร้าว เปรียบเสมือนคนที่พูดไม่รู้จักหยุด หรือพูดโดยขาดการกลั่นกรอง
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ฆ้องปากแตก" ในประโยค
- เธอเป็นฆ้องปากแตกไปได้ เรื่องความลับที่บอกไว้เมื่อวานนี้ วันนี้คนรู้กันทั้งออฟฟิศแล้ว
- อย่าไปเล่าความลับให้สมใจฟังเลย เธอเป็นฆ้องปากแตก เดี๋ยวทั้งหมู่บ้านก็รู้หมด
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
ประเภทสำนวน
"ฆ้องปากแตก" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีที่มีความหมายเฉพาะ ไม่สามารถแปลความหมายตรงตัวได้ ต้องตีความและมีความหมายพิเศษที่คนไทยเข้าใจเป็นการเฉพาะ ไม่ใช่คำสอนโดยตรงหรือการเปรียบเทียบที่ต้องตีความขยายความต่อ
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้มีที่มาจากลักษณะของฆ้องที่มีรอยแตก ซึ่งเมื่อตีแล้วจะให้เสียงที่ผิดเพี้ยนไป ไม่ไพเราะ หรือเสียงเพี้ยน ใช้เปรียบเทียบกับคนที่พูดมาก พูดเรื่อยเปื่อย ไม่รู้จักหยุด และมักพูดเรื่องไม่เป็นความจริง หรือพูดคลาดเคลื่อนจากความเป็นจริง
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ฆ้องปากแตก" ในประโยค
- อย่าไปเชื่อคำพูดของพี่สมชายนะ เขาเป็นฆ้องปากแตก ชอบพูดเกินจริงเป็นประจำ
- แม่ค้าคนนั้นเป็นฆ้องปากแตก ชอบพูดเรื่องชาวบ้านไปทั่ว จนไม่มีใครอยากเข้าใกล้
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
