ประเภทสำนวน
"ปากปราศัย ใจเชือดคอ" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นการเปรียบเทียบระหว่างการแสดงออกด้วยคำพูดกับความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ภายใน แสดงลักษณะพฤติกรรมที่ขัดแย้งกัน ต้องตีความเพิ่มเติมและเป็นการเปรียบเปรยพฤติกรรมมนุษย์
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้เปรียบเทียบคนที่พูดจาดีแต่ในใจกลับคิดร้าย แสดงออกอย่างเป็นมิตรแต่ซ่อนเจตนาร้ายไว้ภายใน คำว่า 'ปากปราศัย' หมายถึงการพูดจาไพเราะ อ่อนหวาน ส่วน 'ใจเชือดคอ' หมายถึงในใจกลับคิดร้าย มีเจตนาทำลายหรือเอาเปรียบอีกฝ่าย สะท้อนความไม่จริงใจและความสองมาตรฐานในการปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ปากปราศัย ใจเชือดคอ" ในประโยค
- เขาเป็นคนปากปราศัย ใจเชือดคอ ต่อหน้าพูดจาอ่อนหวาน แต่ลับหลังกลับนินทาและวางแผนทำร้ายเพื่อน
- อย่าไว้ใจคนที่ปากปราศัย ใจเชือดคอ แบบนี้ เพราะเขาจะหาโอกาสทำให้คุณเสียหายเมื่อได้จังหวะ
- นักการเมืองบางคนมีลักษณะปากปราศัย ใจเชือดคอ หาเสียงว่าจะช่วยเหลือประชาชน แต่เมื่อได้ตำแหน่งกลับทุจริตคอร์รัปชัน
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
