มะนาวไม่มีน้ำ

คำสุภาษิต

หมายถึง พูดห้าว ๆ หรือ พูดไม่มีหางเสียง

หมายถึง พูดห้วน ๆ

ประเภทสำนวน

"มะนาวไม่มีน้ำ" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นข้อความเปรียบเปรยที่ต้องตีความเพิ่มเติม เปรียบลักษณะนิสัยหรือพฤติกรรมของบุคคล ไม่ใช่คำสอนโดยตรงแบบสุภาษิต และไม่ใช่วลีเฉพาะที่ต้องตีความพิเศษแบบสำนวนไทย

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

คำพังเพยนี้เปรียบเปรยถึงคนที่มีลักษณะเย็นชา ไม่มีความเมตตา ไม่มีน้ำใจ หรือไม่มีความเอื้อเฟื้อต่อผู้อื่น เหมือนกับมะนาวที่ไม่มีน้ำ ซึ่งมะนาวโดยปกติจะมีน้ำเปรี้ยวอยู่ข้างใน แต่ถ้ามะนาวไม่มีน้ำก็จะไม่มีประโยชน์ ไม่สามารถนำไปใช้ปรุงอาหารหรือทำเครื่องดื่มได้

ตัวอย่างการใช้สำนวน "มะนาวไม่มีน้ำ" ในประโยค

  • เขาเป็นคนมะนาวไม่มีน้ำ ไม่เคยช่วยเหลือใครเลย แม้แต่เพื่อนที่ลำบาก
  • อย่าไปขอความช่วยเหลือจากพี่คนนั้นเลย เขาเป็นคนมะนาวไม่มีน้ำ ไม่เคยเอื้อเฟื้อใครหรอก
  • ถึงจะรวยแค่ไหนแต่ถ้าเป็นคนมะนาวไม่มีน้ำ ก็ไม่มีใครอยากคบหาด้วย

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี

ประเภทสำนวน

"มะนาวไม่มีน้ำ" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นคำเปรียบเปรย ที่ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ใช่คำสอนโดยตรง และไม่ใช่วลีที่มีความหมายเฉพาะแบบสำนวนไทย

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

มาจากลักษณะของมะนาวที่ขาดน้ำหรือฝ่อ จะแห้งและไม่มีน้ำให้คั้น เปรียบกับคนที่ไม่มีประโยชน์ หรือไม่มีความสามารถที่จะช่วยเหลือผู้อื่นได้ มักใช้พูดถึงคนที่ไม่มีกำลังทรัพย์ ความรู้ หรืออำนาจที่จะช่วยเหลือผู้อื่น แม้จะมีความตั้งใจดีก็ตาม

ตัวอย่างการใช้สำนวน "มะนาวไม่มีน้ำ" ในประโยค

  • อยากช่วยเหลือเพื่อนที่เดือดร้อนเรื่องเงิน แต่ตัวเองก็เป็นมะนาวไม่มีน้ำ เลยได้แค่ให้กำลังใจ
  • ถึงจะอยากให้คำปรึกษาเรื่องธุรกิจ แต่ฉันเป็นมะนาวไม่มีน้ำ ไม่มีความรู้ด้านนี้เลย

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี

 หมายเหตุ

คำสุภาษิต หรือ สำนวนสุภาษิต คือ คำในภาษาไทยที่ใช้ในการสื่อสารเชิงเปรียบเทียบอุปมาอุปมัย มักมีความหมายในการตักเตือนสั่งสอนในทางบวก มีความหมายที่ดี เช่น รักยาวให้บั่นรักสั้นให้ต่อ น้ำเชี่ยวอย่าขวางเรือ

สำนวนไทย หมายถึง ถ้อยคำ กลุ่มคำ หรือประโยคที่ไม่ได้แปลความหมายตรง ๆ แต่มีความหมายเชิงเปรียบเทียบแฝงอยู่ เช่น สอนจระเข้ให้ว่ายนํ้า รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง

คำพังเพย หมายถึง ถ้อยคำหรือข้อความที่กล่าวเป็นกลาง ๆ เพื่อให้ตีความเข้ากับเรื่อง มีความหมายแฝงอยู่ อาจเป็นคำที่ใช้สื่อในทางเปรียบเปรย หรือในทำนองเสียดสี เช่น กระต่ายตื่นตูม เสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่าย

 ภาพประกอบมะนาวไม่มีน้ำ

  • คำสุภาษิต: มะนาวไม่มีน้ำ หมายถึง?, หมายถึง พูดห้าว ๆ หรือ พูดไม่มีหางเสียง อาหาร มะนาว ธรรมชาติ น้ำ หมวด คำพังเพย
  • คำสุภาษิต: มะนาวไม่มีน้ำ หมายถึง?, หมายถึง พูดห้วน ๆ พืช มะนาว ธรรมชาติ น้ำ หมวด คำพังเพย

 คำสุภาษิตที่คล้ายกัน