อย่าวางใจหรือไว้วางใจใครคนอื่นง่ายเกินไป จะเป็นเราที่เดือดร้อนในภายหลังได้
ประเภทสำนวน
"อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนใจเอง" จัดว่าเป็น สุภาษิต เพราะว่า เป็นคำสอนโดยตรงที่ให้ข้อคิดอย่างชัดเจน มีความสมบูรณ์ในตัวเอง ไม่ต้องตีความเพิ่มเติม สอนให้ระมัดระวังและไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สุภาษิตนี้สอนให้คนเราไม่ควรวางใจหรือเชื่อใจสิ่งต่างๆ โดยง่าย ทั้งเส้นทางและผู้คน เพราะหากไว้วางใจมากเกินไปอาจนำไปสู่อันตรายหรือความเดือดร้อน สอนให้มีความระมัดระวังตัว ไม่ประมาท และรู้จักพิจารณาสิ่งต่างๆ อย่างรอบคอบก่อนจะเชื่อใจ
ตัวอย่างการใช้สำนวน "อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนใจเอง" ในประโยค
- ผมเคยโดนหลอกเพราะไว้ใจคนแปลกหน้ามากเกินไป เห็นไหมล่ะ อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนใจเอง
- แม่สอนลูกสาวเสมอว่า อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนใจเอง ให้รู้จักระมัดระวังตัวเวลาออกไปข้างนอก
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
