เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่รองนั่ง เอากระดูกมาแขวนคอ

ประเภทสำนวน

"เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่รองนั่ง เอากระดูกมาแขวนคอ" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นถ้อยคำเปรียบเปรยที่มีความหมายแฝง ไม่สามารถเข้าใจได้โดยตรงจากถ้อยคำ ต้องตีความเพิ่มเติม เปรียบเทียบถึงพฤติกรรมหรือสถานการณ์ที่ไม่ได้ประโยชน์แต่กลับต้องรับภาระ

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้เปรียบเปรยถึงการที่ไม่ได้รับผลประโยชน์อะไรจากเรื่องหนึ่ง แต่กลับต้องเข้าไปรับภาระหรือรับความเดือดร้อนแทน โดยเปรียบเทียบว่าเหมือนกับไม่ได้กินเนื้อสัตว์ที่มีราคาและรสชาติดี ไม่ได้เอาหนังมาใช้ประโยชน์ แต่กลับต้องรับเอากระดูกซึ่งไม่มีค่ามาแขวนคอ ซึ่งหมายถึงต้องแบกรับภาระหรือความยุ่งยาก

ตัวอย่างการใช้สำนวน "เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่รองนั่ง เอากระดูกมาแขวนคอ" ในประโยค

• แทนที่จะได้กำไรจากการลงทุนครั้งนี้ แต่กลับขาดทุนย่อยยับ เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่รองนั่ง เอากระดูกมาแขวนคอ จริงๆ
• ฉันไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับปัญหาของพวกเขาหรอก เดี๋ยวจะกลายเป็นเนื้อไม่ได้กิน หนังไม่รองนั่ง เอากระดูกมาแขวนคอ

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี