เงินที่ต้องใช้จ่าย หรือเสี่ยไปเรื่อย ๆ ในขณะทำธุรกิจให้สำเร็จ
ประเภทสำนวน
"เบี้ยบ้ายรายทาง" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นคำที่ไม่สามารถแปลความหมายตรงตัวได้ ต้องเข้าใจความหมายเฉพาะในวัฒนธรรมไทย เป็นคำเฉพาะที่ใช้เรียกการกระทำลักษณะนี้โดยเฉพาะ
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้มีที่มาจากการเดินทางในสมัยก่อน เมื่อผู้คนต้องเดินทางไกล มักต้องใช้จ่ายเงินทอง (เบี้ย) ระหว่างทาง เช่น ค่าอาหาร ค่าที่พัก หรือค่าใช้จ่ายเล็กๆ น้อยๆ ที่ต้องจ่ายตลอดเส้นทาง คำว่า 'บ้าย' เป็นคำโบราณที่หมายถึง การใช้จ่ายหรือสูญเสียไป
ตัวอย่างการใช้สำนวน "เบี้ยบ้ายรายทาง" ในประโยค
- การทำธุรกิจแบบนี้มีค่าเบี้ยบ้ายรายทางเยอะมาก ทั้งค่าน้ำร้อนน้ำชา ค่าอำนวยความสะดวก ทำให้ต้นทุนสูงเกินคาด
- การไปติดต่อราชการในหลายหน่วยงานทำให้เขาต้องเสียเบี้ยบ้ายรายทางมากมาย กว่าจะได้เอกสารที่ต้องการ
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี