เห็นแก่กินย่อมสิ้นเปลืองมาก
เห็นแก่กินมักจะลำบากด้านการเงิน
ประเภทสำนวน
"ตามใจปากมากหนี้" จัดว่าเป็น สุภาษิต เพราะว่า เป็นคำสอนโดยตรงที่ให้ข้อคิดเตือนใจชัดเจนเกี่ยวกับผลเสียของการกินตามใจปาก มีความหมายสมบูรณ์ในตัวเอง และให้คำสอนเกี่ยวกับการดำเนินชีวิตอย่างชัดเจน ไม่ต้องตีความเพิ่มเติม
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สุภาษิตนี้สอนเรื่องการใช้จ่ายอย่างพอเพียง หากกินอาหารหรูหราฟุ่มเฟือยตามใจปากโดยไม่คำนึงถึงฐานะทางการเงินของตนเอง ย่อมทำให้มีหนี้สินรุงรังได้ เป็นการเตือนให้รู้จักประหยัด ใช้จ่ายตามกำลังทรัพย์ที่มี
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ตามใจปากมากหนี้" ในประโยค
- คุณพ่อมักเตือนลูกๆ เสมอว่า 'ตามใจปากมากหนี้' หากใช้เงินซื้อของกินโดยไม่ยั้งคิด สุดท้ายเงินไม่พอใช้แน่
- สมัยเรียนผมชอบกินอาหารตามร้านหรู จนบัตรเครดิตเต็มวงเงิน ตอนนี้รู้แล้วว่าตามใจปากมากหนี้จริงๆ
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
ประเภทสำนวน
"ตามใจปากมากหนี้" จัดว่าเป็น สุภาษิต เพราะว่า เป็นคำสอนที่ชัดเจนโดยตรง เตือนเรื่องการใช้จ่ายฟุ่มเฟือยตามความอยาก จะนำไปสู่ปัญหาหนี้สิน ข้อความมีความสมบูรณ์ในตัวเอง ฟังแล้วเข้าใจความหมายได้ทันที
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สุภาษิตนี้สอนเรื่องความพอประมาณในการใช้จ่าย โดยเฉพาะเกี่ยวกับอาหารการกิน หากมัวแต่ตามใจปากหรือความอยากในการบริโภค ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเกินกำลัง โดยเฉพาะเพื่อความเอร็ดอร่อย จะนำไปสู่การมีหนี้สินและความเดือดร้อนทางการเงิน เป็นคำสอนเรื่องความพอเพียงและการรู้จักประมาณตนในวิถีชีวิต
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ตามใจปากมากหนี้" ในประโยค
- พ่อสอนลูกว่า ตามใจปากมากหนี้ ให้รู้จักประหยัดและใช้จ่ายแต่พอควร
- เขาชอบทานอาหารหรูทุกมื้อโดยไม่คำนึงถึงค่าใช้จ่าย สุดท้ายก็ต้องไปกู้เงินมาใช้หนี้ จริงอยู่ที่ว่า ตามใจปากมากหนี้
- ไม่อยากเป็นหนี้ ก็อย่าตามใจปากซื้อของฟุ่มเฟือย ต้องรู้จักอดออม
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
