หมายถึง อาการที่ทำอย่างเร่งรีบไม่ใส่ใจ, อาการที่ทำลวก ๆ พอให้เสร็จ
ประเภทสำนวน
"สุกเอาเผากิน" จัดว่าเป็น สุภาษิต เพราะว่า เป็นคำสอนโดยตรงที่บอกถึงวิธีการทำงานที่ไม่รอบคอบ มีลักษณะเป็นคำเตือนสอนที่ชัดเจนทันที ไม่ต้องตีความต่อ
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้มาจากการทำอาหารโดยไม่สุก ไม่รอให้วัตถุดิบมีความพร้อม เร่งรีบทำให้เสร็จแบบขอไปที รีบ 'เอาไฟสุก' และ 'เอาไฟเผา' โดยไม่คำนึงถึงรสชาติหรือคุณภาพ เปรียบเหมือนการทำงานที่ขาดความประณีต ทำอย่างลวกๆ ขอแค่เสร็จโดยไม่คำนึงถึงผลลัพธ์ที่มีคุณภาพ
ตัวอย่างการใช้สำนวน "สุกเอาเผากิน" ในประโยค
- หากคุณทำรายงานแบบสุกเอาเผากินแบบนี้ อาจารย์คงไม่ให้คะแนนเต็มแน่นอน
- บริษัทนี้ทำงานแบบสุกเอาเผากิน พอมีปัญหาเกิดขึ้นภายหลังก็ต้องมาแก้กันวุ่นวาย
- การซ่อมแซมบ้านแบบสุกเอาเผากิน เพียงไม่กี่เดือนก็มีปัญหาให้ต้องซ่อมใหม่อีกครั้ง
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
