โดดเด่นเกินไป มักมีภัยแก่ตนเอง
ประเภทสำนวน
"สูงนักมักโค่น" จัดว่าเป็น สุภาษิต เพราะว่า เป็นคำสอนโดยตรงที่เตือนใจเกี่ยวกับการระมัดระวังตัว ไม่ควรทะเยอทะยานหรือหยิ่งผยองมากเกินไป มีข้อคิดที่ชัดเจนและเข้าใจได้ทันที มีลักษณะเป็นการให้คำสอนหรือเตือนสติโดยตรง ไม่ต้องตีความมาก
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สุภาษิตนี้มีแนวคิดเตือนว่า คนที่มีฐานะสูง หรือมีตำแหน่งสูง มักมีความเสี่ยงที่จะล้มเหลวหรือประสบความตกต่ำได้ง่าย เปรียบเสมือนต้นไม้ที่สูงมากมักจะถูกลมพัดโค่นล้มได้ง่ายกว่าต้นไม้เตี้ย สอนให้รู้จักประมาณตน ไม่ทะเยอทะยานหรือลำพองจนเกินไป เพราะยิ่งสูงยิ่งเสี่ยง
ตัวอย่างการใช้สำนวน "สูงนักมักโค่น" ในประโยค
- คนเราต้องรู้จักพอ สูงนักมักโค่น ถ้าโลภมากอยากได้ทุกอย่างก็อาจจะเสียทุกอย่างได้เช่นกัน
- เขาเพิ่งได้เลื่อนตำแหน่งก็อวดดีกับทุกคน ไม่รู้ว่าผู้ใหญ่มองอยู่ น่ากลัวว่าจะเป็นไปตามคำว่า สูงนักมักโค่น
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
