เอาไว้เป็นส่วนของตัว รู้จักเก็บไว้บ้าง รู้จักเก็บไม่ใช้สุรุ่ยสุร่าย
ประเภทสำนวน
"เข้าพกเข้าห่อ" จัดว่าเป็น สุภาษิต เพราะว่า นี่เป็นสุภาษิตเพราะเป็นคำสอนโดยตรงที่แนะนำเรื่องการใช้จ่ายอย่างพอเหมาะพอควร ให้พอดีกับรายได้ มีลักษณะเป็นคำสอนที่ชัดเจน ตรงไปตรงมา ไม่ต้องตีความซับซ้อน
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สุภาษิตนี้มีที่มาจากการใช้ห่อผ้าหรือพกในสมัยก่อน เป็นการเปรียบว่าการใช้จ่ายควรอยู่ในขอบเขตของฐานะหรือรายได้ที่มีอยู่ ไม่ฟุ่มเฟือยเกินตัว เหมือนการใช้ผ้าห่อของให้พอดีกับขนาดของผ้า
ตัวอย่างการใช้สำนวน "เข้าพกเข้าห่อ" ในประโยค
- ปีนี้เศรษฐกิจไม่ค่อยดี พวกเราต้องรู้จักเข้าพกเข้าห่อ ใช้จ่ายเท่าที่จำเป็น
- ถึงจะได้โบนัสมา แต่แม่ก็สอนเสมอให้รู้จักเข้าพกเข้าห่อ ไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
